In Memoriam: Guus Wassenaar

Guus Wassenaar

Zaterdag bereikte ons het trieste bericht dat Guus Wassenaar op 65-jarige leeftijd is overleden. Guus was jarenlang, zowel op als rond het veld, actief lid van Alliance ‘22; de club die hij voor altijd in zijn hart heeft gesloten. In 2021 besloot hij zijn bezittingen te verkopen en per fiets de wereld over te gaan. Vrijdag is zijn reis plots en onverwacht geëindigd. We hopen dat hij zijn rust gevonden heeft en wensen zijn familie en vrienden veel sterkte bij het verwerken van dit verlies.

Bestuur Alliance 22

Arthur van den Boogaard schreef een mooi In Memoriam:

Onlangs bereikte ons het trieste bericht dat Guus Wassenaar op 65-jarige leeftijd is overleden. Guus was een Alliancer in hart en nieren.

Hij werd lid in 1974, op 16-jarige leeftijd. Zijn vier oudere broers voetbalden al langer bij Geel-Wit, maar hij koos voor Alliance. Fred, een van zijn broers, volgde hem.

Als het aan Guus had gelegen was hij al vier jaar eerder lid geworden, maar zijn vader, een melkboer in Haarlem Zuid-West, vond het raadzaam dat hij eerst zijn school afmaakte. Dat deed hij. Om vrijwel direct na het behalen van zijn middelbare school-diploma zich bij Alliance aan te melden.

Hij stopte dat jaar ook met zingen in een groot koor. Guus was daarmee begonnen als leerling van de Haarlemse Koorschool, een school die hij deelde met Joop van Velzen, een ander illuster Alliance-lid.

De eerste jaren op de club viel Guus vooral op door keeperswerk in de lagere elftallen. Totdat de toenmalige hoofdtrainer ontdekte dat hij razendsnel was. Als 18-jarige kreeg hij een plek als rechtsbuiten in het eerste elftal: met wisselend succes. Zijn medespelers zagen niet de kwaliteiten die de hoofdtrainer wel zag.

Dat veranderde toen Guus op de positie van laatste man werd gepositioneerd. Vanaf dat moment heerste hij decennialang in de verdediging van de elftallen waarin hij speelde: achtereenvolgens het eerste zondagteam, het eerste zaterdag en uiteindelijk de veteranenelftallen op zondag- en op zaterdag.

Als centrale verdediger stond hij altijd op de juiste plaats, deed precies wat hij moest doen en soms rende hij ook ineens met de bal aan de voet naar voren: vaak met een doelpunt of een grote kans tot gevolg. Guus was goud voor zijn trainers. Guus was betrouwbaar. En Guus zorgde ervoor dat zijn medespelers beter gingen voetballen.

Ook buiten het veld was hij veel waard voor de club. Secretaris, penningmeester, elftalleider, jeugdtrainer, kantinebeheerder en archivaris zijn slechts enkele functies die hij binnen Alliance heeft vervuld. Voorzitter werd hij nooit. Dat paste niet bij hem. Guus wilde niet in het middelpunt staan. Hij was bescheiden. Als iemand hem complimenteerde, of hem bedankte, dan vond hij dat al snel overdreven. Guus wilde onderdeel zijn van zijn club. Dat was voldoende.

Om zijn liefde te tonen besloot hij als dertiger een tatoeage op zijn schouder te zetten: het getal tweeëntwintig vatte voor hem de essentie van Alliance.

In al die jaren was de fiets een belangrijke onderdeel van zijn leven. Dit begon op te vallen in zijn tijd bij het eerste zaterdagteam. Speelden zij een verre uitwedstrijd in Amsterdam of Utrecht dan was Guus er vaak als eerste: zijn fiets netjes geparkeerd in de stalling, stond hij lachend te genieten van een bakkie koffie in de kantine van de tegenpartij.

Ook fietste hij met hetzelfde gemak naar België om het zaterdag 1 team te verrassen met een bezoek tijdens een van hun internationale wedstrijden. Natuurlijk had hij zijn voetbaltas mee: netjes onder zijn snelbinders gebonden, achterop zijn geliefde fiets.

Nadat hij stopte als actief voetballer bleef Guus in verschillende functies betrokken bij Alliance. Maar de fiets werd steeds belangrijker. En enkele jaren geleden besloot hij geheel fietsend door het leven te gaan. Hij liet zijn hele hebben en houwen achter zich en maakte vele nationale- en internationale fietsreizen. Haarlem bleef daarbij altijd begin- en eindpunt.

Als Guus weer een poos thuis was en je hem tegenkwam op de club, of zomaar ergens op straat in Haarlem, oogde hij gelukkig. Zeker bij het uitspreken van het werkwoord fietsen zag je vaak een twinkeling in zijn ogen. Rijdend over de Europese wegen leek hij zijn draai te hebben gevonden. En toch nam hij tijdens zijn laatste fietsreis richting Kroatië de beslissing waarom wij nu zo treuren en waarvan wij de impact niet goed beseffen.

Het is zoals een oud-ploeggenoot hem beschreef: ‘Guus genoot van de zon; de warme zonnestralen op zijn gebruinde huid. Hij kon daar geen genoeg van krijgen en fietste de zon achterna zoveel als hij kon. In mijn gedachten doet hij dat nog steeds en gaat voor hem de zon nooit onder.’

Zo zullen veel Alliancers hem blijven herinneren.

Guus Wassenaar die op zijn fiets aankomt bij de velden van Alliance. Zijn gezicht is gebruind en als hij je begroet lacht hij. Guus is zichtbaar blij om rond te lopen bij de voetbalclub van zijn keuze. Hij is klaar voor een volgende wedstrijd, klaar om zijn diepe liefde voor Alliance ’22 op zijn eigen ingetogen wijze te tonen.

Guus we gaan je missen. Hopelijk heb je de rust gevonden die je zocht. Ons medeleven gaat uit naar zijn familie en zijn vrienden.

Arthur van den Boogaard

De uitvaart vindt vrijdag 20 oktober plaats om 09.30 uur in crematorium Sterrenheuvel, Vergierdeweg 458 te Haarlem. Tijd van samenkomst 09.15 uur. Mocht je een kaartje willen sturen, dan kan dat.